Het schooljaar in India zit erop.
“I am so sad that you are leaving. I will miss the children so much.” De stem van de 74-jarige juf Jane klinkt gebroken. Ze is de afgelopen week ziek geweest; het was de eerste keer sinds 9 jaar dat ze een dokter bezocht. En ze heeft wel tien keer tegen Dagmar gezegd dat zíj later dokter moet worden.
’t Is nooit genoeg. Onze kinderen hebben hier een schoenendoos gevuld voor de arme kinderen, we hebben stapels met kleding, onze schoolspullen, lunchboxen en handdoeken weggegeven. Eigenlijk ben je als gezin ook een soort van ambassadeur voor je eigen land.
Twee van mijn schoonzussen nemen afscheid van hun moeder. Ik had er zo graag voor hen willen zijn. Op zulke momenten wil je in NL zijn. In gedachten zijn we bij jullie! Ik denk aan onze lieve buren in NL. De kinderen kunnen het zo geweldig met elkaar vinden. Wim denkt aan Studio Sport op zondagavond.
Alles is goed in NL. Ons huis, de school, het werk, onze sociale omgeving.
Rejini en haar man Kenny zetten ons af bij het vliegveld. “I have the strong feeling that this is not a goodbye, we will see you again.” Ik denk terug aan de mooie brieven die ze aan onze kinderen heeft geschreven, onze mooie gesprekken en de dag dat we samen zijn gaan bidden in een kerk.
We hebben in India veel gekregen en nog meer proberen terug te geven.
Ik denk aan mijn Franse vriendin Francoise en de Cheeseparty die ze organiseerde. Mijn Argentijnse vriendin Mercedes met haar grote huis, de workshop kralen bij de creatieve Indiase Esther, de vele etentjes. Maar ook… infecties, jeuk, allergieën, gebrek aan beweging, de hitte, de muggen, uitputting.
Je vindt jezelf maar je verliest jezelf ook. Reizen daagt je uit, je krijgt een nieuwe perceptie van je kijk op de wereld en je eigen plek hierin.
Als je ‘over de grenzen’ kijkt, zie je zo ontelbaar veel mooie manieren om op een andere wijze tot hetzelfde doel te komen. Wij hebben onze eigen manier gevonden om op een andere manier te werken, ons geld te verdienen, onze kinderen onderwijs te laten genieten. Het is zo waardevol om in ieder contact met nieuwe culturen, nieuwe mensen, nieuwe landschappen, ander eten, te leren van de ideeën, gewoontes, eigenschappen, talenten van mensen die je ontmoet.
India is intens geweest, vooral voor Wim en mij. De kinderen hebben het geweldig gevonden, ze hebben het leuk gehad op school, veel geleerd en ze zijn omringd geweest door liefdevolle mensen.
De leermomenten komen voor ons allen op de meest verrassende plaatsen.
De beloning van een echte reis is dat het je laat nadenken. Reizen is niet het vinden van nieuwe bestemmingen maar het kijken met andere ogen!
Maar Wim en ik zijn toch blij dat we even pauze mogen nemen in het koelere, rustige Vietnam!
