“Mam, het meisje van de receptie vraagt of ik mee uit ga. Vinden jullie dat goed? Ik wil wel, lijkt me leuk!” vraagt Dagmar.
We zitten aan het avondeten met vrienden van ons. “Nu, wil je nú uit?”
Oef. Ik moet even wennen aan het idee. Dit is namelijk de allereerste keer dat ze dit vraagt en dan ook nog eens op een plek die we helemaal niet kennen met mensen die we niet kennen. De minicursus ‘moeder leert loslaten’ in mijn brein is plots volgeboekt.
Ik heb weinig tijd om na te denken en zeg ja omdat Wim en zijn vriend Loe direct aanbieden om deze eerste keer mee te gaan.
“Maak je maar geen zorgen mam, komt goed, ik ga lekker dansen!” en ze loopt aan… over een donker laantje met blaffende straathonden, naar een huis even verderop om zich daar samen met wat Cambodjaanse meiden om te kleden en op te maken.
Dagmar … een heerlijke puber. Eentje die precies weet wat ze wil. Dat is op zich al bijzonder.
Ze wil na de middelbare school verder met haar eigen bedrijfje (online leer ik wel wat ik nodig heb), voorlopig niet studeren (echt niet), geen eigen huis (is alleen maar last) en op meerdere plekken in de wereld wonen (iedere dag dezelfde mensen ontmoeten, dan heb je toch niets meer te vertellen).
School gaat haar makkelijk af en in de tussentijd werkt ze vooruit aan haar CKV en profielwerkstuk. Met de docenten in NL heeft ze afgesproken dat haar eigen bedrijf en ondernemen centrale onderwerpen mogen zijn hierin. Ze is geïnteresseerd in alles wat met online handel te maken heeft en thema’s zoals het basisinkomen of passief inkomen hebben haar grote interesse. Door haar leerstijl analyseert ze het instituut school en de rol van leerkrachten en leerlingen hierin. Ze laveert prima tussen jong en oud, hier en daar en niet onbelangrijk ; haar zelfspot en grappen zorgen ervoor dat we veel lachen samen!
“Dagmar hecht zich aan niets, Sam hecht zich aan plaatsen en ik hecht me aan mensen,” is dan ook een treffende uitspraak van Jade deze reis.
Sociale contacten heeft ze genoég! Ze appt met meiden en jongens uit vele landen, leert talen te herkennen, kijkt Japanse Netflix, absorbeert culturen en geníet! De dag na terugkomst in NL zal ze op uitwisseling gaan met studenten uit Spanje. Ze lijkt het getroffen te hebben met de zeer spontaan klinkende, wat gekke Spaanse Lucia waaraan ze gekoppeld is. Dus er wordt ook flink geappt met Spanje wat voor Dagmar direct weer een aanleiding is om uit vrije wil haar Spaans te oefenen. En dat is ook precies waarom Dagmar dit leven zo goed af gaat.
De weken na ‘de 1e keer stappen’ brengen we haar nog meerdere keren naar ‘The Dragon Club.’ Wij, ouders, zien de grap er wel van in. Een paar café’s verderop, ‘wachtend’ tot ze klaar is (lees: de tent sluit), nippend aan de zoveelste koffie.
“’t Was zo gaaf! Ik heb heerlijk gedanst en er was goede muziek! Die Cambodjanen zijn lachen joh!”
Als het moment zich aandient, leert ze wat ze wil leren. Daar kan geen ene middelbare school tegenop.
