Zo nu en dan stuur ik een mail naar onze kinderen, zij vinden het namelijk érg leuk om ‘post’ te ontvangen:
Op maandag 29 februari 2016 heeft Mieke Greefhorst het volgende geschreven:
Hoi Sam en Jade,
Jullie klas in Nederland is met rekenen vandaag bij blok 5, les 16.
We lopen dus iets achter.
X mama
Ik krijg een mail terug van Jade:
Mama gelukkig lopen we niet zooooveel achter
Maar helaas wel een beetje
maar dat halen we toch gewoon weer in ?
Dus maak je maar geen zorgen als we morgen gewoon grammar doen en daarna een tijdje 2 lessen per dag komt alles goed .
Xxx Jade
Ik glimlach. Nee, zorgen maak ik me niet.
Ik kan onzeker zijn over bv mijn lijf en vindt het soms moeilijk om te doen wat ik zelf wil als ik denk dat ik een ander daarmee tekort doe, maar als er iets is waar ik helemaal overtuigd van ben, is het wel over de wijze waarop onze kids leren.
Ze zijn dit leven gewend en weten dat ze qua stof bij moeten blijven, omdat ze anders niet meer kunnen aanhaken in NL.
Jarenlang heb ik geïnvesteerd in een werkwijze die nu zijn vruchten afwerpt. Ze voelen de verantwoordelijkheid en ze kunnen ‘m ook aan.
Ze beginnen de Indiase schooldag met Grammar en Math op school en ze plannen en maken hun Nederlandse huiswerk middels weektaken die ze zelf invullen. Vroeger deed ik dit allemaal voor hen, maar na jarenlange oefening, kunnen ze het nu zelf (ze zijn 10, 11 en 14).
Het schooljaar in India is eind maart voorbij. In de aanloop naar de laatste schoolweken krijgen onze kids enkele mooie woorden cadeau van de Indiase directrice van de school :
Though I was apprehensive about the children coming back to Rainbows , I must say I was super amazed to see them adjust so beautifully.
We were all bowled over by Dagmar’s sense of responsibility ,discipline , her childlike innocence , simplicity and her great comparing skills.
Sam is also a great kid innocent, friendly and always cheerful he truly is growing into a handsome youth.
Jade is the serious one always concentrating intensely on her work, she impressed all with her dancing .
It was indeed for me a sign from above that you could be there for the 10th Annual Day of Rainbows. In more ways than you realize you have helped Rainbows .
Hoi familie Kramer,
Ik zit op de luchthaven van KL, klaar voor mijn vlucht naar Bali. Dacht laat ik de Blog eens bijlezen. Leuk om alles te lezen! Wanneer vertrekken jullie naar Vietnam? Ik ben nu twee weken ah reizen, eerste land was Myanmar. Heel bijzonder! Ik had voor vertrekregeling tijd gehad om n blog op te zetten, dus mail nog ouderwets mijn reisverslagen door. Mocht je t leuk vinden dan geef je emailadres maar door: wendyvanhaarenfotografie@hotmail.com, dan heb je wat te lezen tijdens t reizen. Nu op naar Indonesie, Bali, Lombok, Gili en via Bromo vulkaan op Java weer terug naar KL. Helaas ligt Vietnam niet op m’n route, anders hadden we weer gezellig kunnen meeten als reizigers onder elkaar. Veel plezier! Ik ga boarden. Groetjes, ook aan Wim en de kids!