Wim en ik vinden het bijzonder dat onze kids vanaf de eerste dag gewoon doen wat er gebeuren moet. Een ander land, een andere school, andere mensen, andere gewoontes. Aan alles merken we dat de kinderen dit ‘anders’ niet als lastig ervaren en gewoon doorgaan waar ze de vorige keer gebleven zijn. Hun omgeving is hier hetzelfde, de school, juf Rejini en juf Jane zijn er en de meeste van hun klasgenootjes zijn er ook nog.
Je zou zeggen dat Wim en ik ook eens genoeg van elkaar krijgen. Altijd samen, altijd met de kinderen. Maar ook voor ons geldt; wij vinden het fijn. We delen namelijk onze gezamenlijke passies; reizen, ons werk en ons gezin. Soms mist Wim het voetballen en ik mis mijn fiets, maar ach…
Iedere keer als we op reis gaan, doorbreken we ingesleten patronen. Zodra we op reis zijn, beginnen we opnieuw en kijken we er weer fris tegenaan. Ideeën komen en kunnen vrijelijk worden uitgewerkt. Hoe kan het toch dat ik, iedere keer, op het moment dat ik het vliegtuig in stap, gewoontes kan doorbreken en mogelijke stress van me af laat glijden? Daar kan geen goed boek of gesprek, pil, alcohol of therapeut tegenop. Ik ben een doener en als ik doe (in plaats van denk!), dan laat ik los.
Op reis worden we allen gedwongen om vanzelfsprekendheden los te laten. Er is ineens geen vlokken meer op brood, er is soms zelfs geen brood te krijgen. Dan maar geen brood.
Het leven is dan ook goed. Door de week werken we nagenoeg de hele dag dag met tussendoor (korte of lange) pauzes naar keuze, iedere avond kunnen we lekker uit eten gaan en ’s avonds na het eten kijken we met zijn allen Shark Tank. In het weekend gaan we naar de zee.
Opdracht : Schrijf een stukje over school
Dagmar
Toen we de eerste dag in India aankwamen deden we lekker onze zomerse kleren aan en onze lieve directrice Rejini van onze school kwam op bezoek. We hadden het heel leuk gehad maar toen ze weg ging zij ze tegen Jade en mij dat we morgen op school wel wat andere kleren moesten aantrekken, het was ‘te sexy’ (we hadden onze schouders niet bedekt en we hadden geen broekjes aan tot onze knie). Dat vonden we wel jammer want het is zo warm in India, maar ook een voordeel: we gingen shoppen! Toen ik de volgende dag voor het eerst weer op school kwam zei m’n juf dat ik heel groot was (in Nederland ben ik de kleinste in de klas) en dat ik een mooie huid had (en welke gezichtscrème ik had gebruikt: geen). Hier in India willen ze allemaal een blanke huid hebben, er zijn tijdens de reclame van een programma minstens twee reclames van gezichtscrèmes voor een blankere huid (in Nederland willen de mensen een bruin kleurtje hebben). We worden op school een beetje als gasten beschouwd; we mogen vooraan in de rij als we een vraag hebben, er wordt door de kinderen een tafeltje buiten gezet voor ons en we mogen bij het dansen in het midden staan (bij al die dingen zeg ik dan ‘let them be first’ of ‘I will do that’ maar ik kan er niet aan ontkomen). Verder is het super leuk om weer in India te zijn!
Sam
De school. De school hier is anders dan in Nederland. Heel anders! De school is gewoon een huis met bankjes. De bankjes zijn ongeveer 1 – 0,75 centimeter en de tafels ook. En daar zitten ze dan met zin 2 – 3 mensen op! Mijn vrienden daar zien ook heel aardig. Hoe vind ik de school. Ik vind de school leuk,druk,gezellig,klein,cool en (soms saai) Het huis daar. Het huisje van ons is een verdieping eigenlijk een bungalow maar dan boven. Het is hier echt wel fijn en rustgevend we hebben een tv warm water en koud water. We hebben internet en koelkast en enzovoort. Dus gewoon een normaal huis.
Jade
Ik vind de school superleuk. En er altijd wel iets te doen… Nu gaan we elke dag oefenen voor de *annualday in thema van dans.
In Nederland zouden ze kleren afspreken voor een dansfestival van de hele school. Hier in India meten ze alle kinderen als voorbeeld bij benen,armen en de omtrek van je heupen. En dan maken ze kleding voor iedereen apart uit de school. Wij denken dat je er wel geld voor moet betalen ,maar dat weten we nog niet. Het is wel heel cool dat je hier in India aankomt en ze je gewoon twee dansen laten zien en dat je dan gewoon een dans mag kiezen en erin mag dansen. Even niet over het dansen er zijn ook hele verschillende huidskleuren. Hier zijn ze heel heel bruin. En de juffen waren vroeger veel strenger toen sloegen ze de kinderen met stokken, ons sloegen ze niet hoor.Nu zijn ze veel liever en slaan ze niet met stokken.
Einde
*de annualday is een dag dat de oudste kinderen van school gaan en dat word gevierd met een feest met een thema en deze keer is dat dansen.
Nu heb ik van jullie allemaal een prachtig verhaal gelezen. Ik mis alleen Wim nog!!
Kids, wat krijgen jullie toch leuke opdrachten op je weektaak van jullie eigen ‘juf’.
Ik denk, of weet eigenlijk wel zeker, dat héél veel kinderen jaloers op jullie zijn. Jullie zijn echt bofkonten!
Blijf met z’n vijven heerlijk coconen zolang het nog kan.
Liefs, Marjo