Gewoon ervoor gaan!

Achterop
‘Mmm, wat voelt hij lekker’ denk ik. Ik sla mijn armen om hem heen. De wind waait langs mijn benen.
De zon schijnt op mijn armen. Ik voel zijn ronde buik en ruik zijn T-shirt.
Lekker even met zijn tweetjes samen weg op de scooter. Het is tropisch warm.
Ik druk mijn armen nog steviger om zijn buik heen. Ik leg mijn wang tegen zijn rug.
Er zijn vele kraampjes langs de weg maar ik zie ze niet.
Ik voel. ‘Mmm, heerlijk….!’

Voorop
‘Mmm, wat voelt dat fijn. Hij houdt mij vast. Hij zit achter me.
Ik voel zijn benen tegen me aan.
Zijn armen zijn om mij heen geslagen. Zijn handen liggen op mijn buik.
Ik voorop, hij achterop.
Mijn favoriete standje.
Zo wil ik wel even blijven rijden.
Ik geef gas. Het is warm buiten. Ik ben warm van binnen.
‘Mmm, laat die handen daar nog maar even blijven!’

 

Taak in je weektaak: Schrijf een verhaal over je surfles

Onze kinderen zitten niet op allerlei geplande clubjes in NL waarbij ze een jaar lang op vaste tijden ergens moeten zijn. Ze mogen dit wel als ze dat willen, als ze er maar voor gaan en het af maken als ze ergens aan beginnen.

Vaak blijft er tijd en zin over om te gaan voor datgene dat zich voordoet en waar ze enthousiast over zijn. Zo ook in het buitenland. Kanoën, een Trekking, Surfles, de Franse taal leren, Theaterles in India; alles is mogelijk !

Jade

Leren surfen (LEUK)

Sam en ik gingen zwemmen.
Er kwam een meneer in het zwembad waartegen we hadden gezegd dat we surfen wilde leren en hij was surf-leraar.
Hij vroeg of Sam en ik alvast wilde surfen.
En natuurlijk zijden we ja.
Hij leerden ons surfen .
Toen kwam Dagmar.
Hij leerde Dagmar ook surfen.
Toen stopte we want het werd al laat.
Dagmar en ik vonden het ZOOOOOOOOOOOOO leuk dat we de volgende ochtend om 7:30 opstonden om nog een surfles te krijgen.
We leerden twee trucjes dat zijn de DUCK-DIVE en ESCIMO-ROLL.
Daarna werd Sam wakker en kwam naar het zwembad maar ging niet zwemmen of surfen.
Pas later kwam hij en daarna stopten we.

Een paar dagen later.

Vandaag (28 december) gaan we surfen op de echte zee.
De zee ligt dichtbij want we zitten op Lombok (eiland).
We gingen naar Paradiso het lag aan de zee.
We kregen iemand die ons steeds een beetje bij de golven duwt en dan gaan wij tot aan het strand surfen het was super leuk echt waar.
Dat deden we drie uur lang.

EINDE

Reactie van (juf en mama) Mieke:

Goed gedaan Jade!
Je vindt het echt heel erg leuk he!

Reactie van Jade:

Ja mama ik vind surfen echt super .

Zullen we alsjeblieft nog een keer gaan naar Paradiso gaan Pls Pls Pls .

Dat zou ik geweldig vinden. 

Groetjes Jade.

 

Het verhaal van Sam
De eerste keer dat ik surf was leuk maar moelijk. Dat was in he water van ons zwembad. Iemand van het hotel gaf ons les. Het was een man. Paar dagen na de eerste surfles gingen we naar het strand. Ik kreeg een surfplank in me hand en dacht we gaan ervoor. Ik rende ernaartoe maar toen! Ik was bang om diep te gaan toen ging jade mijn zusje surfles krijgen. Maar dan in de zee. Toen vroeg ik aan mama mag ik dat ook. Maar eigenlijk vond ik het wel eng. Maar toen ik dan erin was ging ik ervoor. Ik dacht bij mezelf weer iets wat ik eerst bang voor was. Maar ik heb het nu wel weer gehaald. Toen ging ik er even uit omdat mama een lekkere mi goreng ayam had besteld (mi goreng ayam is rijst met kip ayam is de kip) dat was lekker. Dus bestelde we er nog een. Maar in de tussentijd kreeg mijn vader Wim lekker lumpias. Ik mog lekker ook een hapje dat was heerlijk. Toen gingen we weer verder surfen.  toen ging het lekker makkelijk het surfen. Toen dacht ik bij mezelf ik ga gewoon liggen op het surfboard. En met de golven mee gaan dus gewoon mee gaan met de natuur. Fijn dus. Toen gin ik weer uit het water ik was door paar kwallen gestoken maar geen gevaarlijke. En ook geen pijne wondinge. Maar het prikt vreselijk. Ik ging er weer in. Mama brang papa naar huis. Ik durfde ijgenlijk niet te surfen maar dee toch. Ik vond het toch toen wel leuk. Ik ging er weer uit omdat ik wel bang was. En toen ging ik maar wachtte en wachtte en wachtte. Maar gelukkig waren ze weer terug. Toen ging ze weer dagmar naar huis brengen. En dat was weer wachtte en wachtte en wachtte. Eindelijk was ze weer terug dat was een fijn gevoel. Ik had overal pijn van de kwallen en de boardshuringen. Toen gingen we terug naar ons huisje.

Einde getypt door sam

“Mogen wij ook iets inkopen en dan verkopen in jullie webshop?” vraagt Dagmar.

Het is Kerstvakantie, 30 graden, we zitten op het grote terras van onze villa in Sengiggi te ontbijten terwijl ik geniet van mijn oplos Nescafé, het uitzicht op het zwembad, de palmbomen en de grazende koeien bij de buurman.

Omdat er geen betere leerschool bestaat dan de praktijk, stemmen wij meteen in.

“Ja hoor, dat mogen jullie wel, ga maar een product zoeken. Maar jullie moeten wel goed nadenken. Als je ergens in investeert, dan moet je er van ons 10 tegelijk kopen. We gaan er niet maar ééntje inkopen. Dat betekent dus dat je direct een paar maanden zakgeld kwijt bent. En je weet nooit zeker of je het zult verkopen.”

Dat laten ze zich geen twee keer zeggen!

Een jaar geleden hebben Dagmar en Sam dit al eens eerder gedaan. Dagmar kocht een seizoensgebonden product en verkocht niets. Sam heeft wel winst gemaakt.

Dagmar van 14, Sam van 11 en Jade van 10; ze doen alle drie mee. Onze jonge ondernemers!

Ze pakken direct de iPad en gaan online op zoek. Sam weet al snel wat hij wil, hij heeft dan ook binnen een uur beslist wat hij wil inkopen. Hij kiest voor een gelijkwaardig product dat al in onze shop te koop is en goed loopt.

Jade koopt iets in wat ze zelf ook leuk vindt. “Hoe zullen we je product gaan noemen? vraag ik haar terwijl we in het zwembad dobberen, “je weet dat de zoekwoorden om gevonden te worden op het Internet erg belangrijk zijn!”

Dagmar daarentegen neemt haar tijd. Zeg maar gerust; álle tijd. Ze heeft immers eerder haar neus goed gestoten met haar mislukte inkoop van twee jaar geleden (haar voorraad hebben we uiteindelijk, op haar verjaardag, als cadeau, van haar teruggenomen waardoor ze alsnog quitte speelde).

Ze appt haar nichtje en laat zich informeren, ze struint het web af, probeert in te schatten waar haar afzetmarkt ligt en denkt na over hoe ze reclame zal gaan maken. Maar ze beslist niet.

“Dagmar, als je onderneemster wil zijn, dan zul je toch een keer moeten beslissen. Er is altijd een risico. Jij probeert op safe te spelen, dat gaat niet!”

Ze moet lachen om haar eigen gedrag en besluit uiteindelijk om maar liefst 3 producten (dat betekent 30 stuks!) in te kopen voor haar handel. De gemiddelde tiener in NL koopt liever een mobieltje van zijn/haar zakgeld…

Dagen lang blijft de inkoop een ‘trending topic.’ In het zwembad, tijdens het eten, tijdens een drankje. Onze kids blijven ons bestoken met vragen over hun product, hoe ze gevonden gaan worden en of ze nog meer mogen inkopen? Het is een dynamische boel in de villa !

We overleggen met hen over het bedrag dat ze van de winst moeten afdragen voor alle werk eromheen dat ermee gemoeid is. Ze leren hierdoor dat er meer komt kijken bij inkoop en verkoop.

Er wordt geappt met onze agente in China. De producten van Jade en Sam worden direct gevonden en verstuurd naar NL. En ruim een week later staan ze al te koop in onze webshop!

Dagmar heeft pech. Onze agente vindt haar spullen niet in Shenzhen. “Mama, is er al een app binnen (van onze agente)?” vraagt Dagmar. Enkele uren later: “Is er al een app terug?” De volgende dagen: “Heeft ze al iets laten horen?”

Oh, wat duurt dat wachten lang als je hoofd er vol mee zit en je aan de slag wilt!

En het leuke nieuws?

3 dagen nadat Wim de producten online te koop heeft gezet, komt Sam ’s ochtends slaperig de huiskamer binnen. Hij wordt verwelkomt door Wim die hem de hand schudt:

“Gefeliciteerd jongen, terwijl jij lag te slapen zijn er 2 bestellingen voor jou binnengekomen, één uit NL en één vanuit België, je hebt al 2 sticks verkocht!”

Feest in de moskee!

Het is Kerst en dat vieren we op Lombok.

Onze schitterende villa staat in een authentiek straatje, er zijn nauwelijks toeristen te zien en de dichtstbijzijnde winkel is enkele kilometers verderop.

Oh, wat is het hier mooi en puur!

Onze zinnen worden keer op keer geprikkeld door al het moois om ons heen.

Net buiten het hotel kunnen we in het piepkleine stalletje verse eieren halen, we eten op een bananenblad, een visje wordt ter plekke uitgekozen en geroosterd.

En mmmm, wat smaakt die mango ‘geplukt uit eigen tuin’ lekker!

Krekels laten zich de hele dag vanuit de omringende velden aan ons horen.

Wie zich ook laat horen, is de moskee!

Aan zo’n indringend geluid (gelukkig overdag), in de kleine dorpsgemeenschap, valt niet te ontkomen dus ik besluit om het te omarmen.

Geïnteresseerd bekijk ik de dagelijkse gang rondom de moskee. Vooral ’s avonds is het een gezellige ontmoetingsplek voor het hele gezin. Dagelijks (!) zijn er feestjes met muziek, danseressen, lachende vrouwen, kinderen en mannen.

Op een dag is er een optocht; een klein huilend jongetje wordt, omgeven door mooie meisjes, op een houten stellage uren lang getild door ‘ons’ straatje, steeds op en neer. Er zijn muzikanten en de versterker zorgt ervoor dat we ‘extra intens’ mogen meegenieten. De hele straat dromt samen.

Er is een draaimolen, ballonnen en de mensen lachen.

“Sir, can you tell me what this is?” “Yes, of course!” zegt de man vrolijk. “It’’s the cutting of the boy.“ And the beautiful little girls, what are they doing?” “They are supporting the boy!

De mensen in Lombok zijn – zonder uitzondering- verschrikkelijk aardig en behulpzaam.

En de eerste twee weektaken zitten er ook alweer op! Ze geven structuur aan de dag. Per week plan ik samen met de kids het schoolwerk voor de komende week. Iedere dag Taal, Rekenen en lezen. “Mama”, vraagt Jade, “mag ik vanavond al aan mijn taken voor morgen beginnen? Dan heb ik morgen meer tijd om te zwemmen.” Ze leert nu al vooruit te plannen en prioriteiten te stellen.

En hoe leuk is school als er ook een trekking, een ritje op de scooter en zwemmen in de zee bij staat!

Het is het einde van de middag, Dagmar zit onder de veranda en tekent met aquarel de (intens geurende) Frangipanibloem in het schetsboek dat ze van haar juf tekenen heeft gekregen. Een verslag van History heeft ze af en de planning voor Wiskunde is gemaakt.

Terwijl heel NL Kerstvakantie viert, gaat de weektaak gewoon door.

Allemaal een hele fijne Kerst!

 

Verslagje van Sam 

1de dag Als ik op de brommer zit geniet ik van alles. Als ik dan die koeien zie waar ik dan toch wel bang voor ben geniet ik er altijd wel van. Want die wind waait over je gezicht heen en dan denk je echt bij jezelf dit is wel echt een droom vakantie. Mama ree naar huis met onze brommer. En toen zagen we de rijstvelden. Die waren prachtig. En toen we thuis waren gingen we lekker zwemmen in ons bijna privé zwembad. 2de dag van de brommer Ries was het lekker weer we verbrande bijna we gingen deze keer naar het binnen land het was prachtig we gingen naar een schopping mool. daar gingen mama en papa lekker koffie drinken. toen verveelde we ons dus gingen de meisjes winkelen. toen ging mama en papa naar de supermarkt en ik wou blijven dus ik moch filmpjes kijken op mama’s telefoon. mama en papa en de meisjes kwamen terug en mama zij verrassing! En ze liet een joekel van een nutella pot zien.  en toen gingen we weer verder rijden. we gingen een berg beklimmen met de moter en de berg was 850 meter hoog. we zagen apen en een ging ons aan vallen maar mama zij spring op de motor. maar ik durfde niet maar ik dee het toch. want ik denk bij mezelf het is de natuur en die kan soms boos zien maar ook heel aardig want natuurlijk deden de meeste apen niks. want we werden aangevallen door een aap en ik denk dat op de plek waar wij ware wel 500 apen waren. Toen gingen we van de berg af. dat was stel maar we hebben het gehaald. want anders had ik dit nooit getypt en toen we beneden waren dus van de berg af zagen we weer de zee toen het wel een graatje of 30 was en toen we door reden waren we weer thuis toen gingen we toch weer zwemmen en mama maakte zich toen een beetje zorgen over de chemicaliën die in het zwembad zitten maar dat is goed gekomen want nu ben ik niet ziek

 

 

Weerzien in Kuala Lumpur

Al maanden droomden we erover. Ons weerzien met Kuala Lumpur, het lokale jaren ’50 Chinese zwembad, de Mie Goreng en eigenaresse Ann van ‘ons’ Guesthouse.

Kuala Lumpur is een knooppunt om low budget door te vliegen naar Aziatische landen. India, China, Indonesië; het is allemaal bereikbaar voor een paar tientjes vanuit hier.

40 kg bagage is gewijd is aan schoolspullen en cadeautjes. Al mijn persoonlijke spullen zitten in een koffertje handbagage en dat is heerlijk; geen materieel bezit en dus meer vrijheid om licht te leven.

Maar al vrij snel groeit onze bagage; lieve Maleisische Ann verwelkomt onze kinderen met ieder een horloge (!), koekjes, een volle zak homemade Gingerthee en een jurk voor mij. Een jurk!

In een mail, na ons vertrek, schrijft ze :
U guys are my family in my heart no matter far or near:) I miss u all n love u all

De eerste week is het moeilijk om los te komen van Nederland. We hebben de afgelopen periode zo hard gewerkt om alles goed achter te laten en ons goed voor te bereiden op deze reis. De 7 uur tijdsverschil helpen ook niet mee; klaar wakker tot ver in de nacht! Maar we nemen alles zoals het is. Ons geluksgevoel om hier weer te mogen zijn overheerst de jetlag.

‘Welkom terug’ (gr)appt mijn broer.

In ieder land gaat er direct een lokale simkaart in de mobiel van Wim en wordt ons zakelijke nummer doorgeschakeld. “Goedemiddag (=avond), dank u wel voor uw telefoontje. Als u ons een mail stuurt met uw bestelnummer, dan kijken wij het dadelijk (= ’s nachts) even voor u na.” De verbinding is perfect; klanten horen niet eens hoe ver weg wij zijn.

We Appen de inkoop naar China, mailen met India en hebben intensief contact met ons distributiepunt in NL. Directories worden aangemaakt met foto’s van nieuwe producten/ideeën die we zien in de overweldigende malls naast de Twin Towers.

De Starbucks is een rustpuntje. “You are so beautiful, so female,” zeg ik tegen een vrouw naast me. Haar nagels, wenkbrauwen, kleding, alles is perfect. Ze blijkt uit uit Saoedi-Arabië te komen. Haar zussen en moeder schuiven ook aan. Ze zijn allemaal even mooi. Ons gesprek is mooi. “The Dutch are more basic, they think if you do normal, that’s enough,” zeg ik, terwijl ik naar mijn lompe Teva slippers en bermuda – met vlekken – kijk. De Saoedische vrouwen lachen naar ons, even elegant en beschaafd.

Tja, een klein opgefrommeld setje kleding in je handbagage en een Guesthouse zonder ramen waar je behendig langs je koffers moet schuiven om naar de te kleine douche te gaan, helpt natuurlijk ook niet mee!

Geweldig toch; zo’n internationaal leven!

Gewoon ervoor gaan!

Al enige tijd zijn we stappen aan het nemen om een leven op te bouwen als digitale nomaden; een leven waarbij we online inkomen genereren terwijl het niet uitmaakt waar we ter wereld zijn.

Inspiratiebron zijn delen uit het boek met de mooie titel ‘een 4-urige werkweek’ van Timothy Ferriss.

Beslissingen worden genomen op basis van de leefstijl die we willen bereiken; helpt deze beslissing ons om te genieten van het reizen en verblijven in Azië terwijl we fysiek zelf niet aanwezig hoeven te zijn op één werklocatie om tijdens ons werkende leven inkomen te genereren?

De tevredenheid van onze 3 kinderen is even belangrijk als onze verlangens.  Zo lang zij aangeven graag te willen reizen voor langere tijd terwijl wij online werken en zij in het buitenland scholing krijgen, blijven we gaan. En tot nu toe is gebleken dat we enorm flexibele kinderen hebben die vooral voordeel genieten van het leven dat ze leiden.

We kunnen genoeg redenen bedenken om niet meer te gaan. Een fijn huis in NL, goede buren, kinderen gesetteld op een passende lagere- en middelbare school, een groeiend bedrijf.  We zijn dus gezegend met vele lieve mensen in een goede, stabiele situatie, op de juiste plek in Eindhoven.

Er zijn ook redenen bijgekomen om weg te gaan. Onze beide ouders leven niet meer. Maar hun overlijden heeft er weer voor gezorgd dat we de familie die we nog hebben, extra willen koesteren.

Gevoelens van gemis zullen er dus altijd zijn maar de wereld is voor ons zoveel meer dan wat we ervaren in Nederland. Wat zijn we bevoorrecht dat we vanuit zo’n luxe en stabiele thuissituatie de kans krijgen en nemen om te reizen en verblijven, te ondernemen, te genieten, te leven!

We zijn pioniers op dit gebied. De groep digitale nomaden (digital nomads) is sterk groeiende, zeker onder jongeren, all over the world.  Zeer sporadisch ontmoeten we gezinnen die voor langere tijd op reis zijn maar we hebben nog niet eerder gezinnen ontmoet met een (parttime) digitale nomaden leefstijl.

Uit onze comfortzone stappen is moeilijk. Het kost heel wat kruim om zover te komen.

Gewoon ervoor gaan!  is een nieuwe site waarop ik ga bloggen over reizen met kinderen, verblijven in Azië (India) en over het stimuleren van ondernemen met (ondernemende) kinderen.

Groei van jezelf, groei van je kinderen, je relatie, je gezin en je bedrijf door –  deeltijds reizend-  te ondernemen is voor ons een hele (leuke!) uitdaging! Het is een training in loslaten van het vertrouwde om zodoende meer ruimte te krijgen om het nieuwe te omarmen en ontwikkelen.

Daarom heet deze site dan ook; Gewoon ervoor gaan!