“Mama, mogen we naar Rejini toe rennen als we haar zien?” vraagt Dagmar. Het is laat in de avond en mijn vriendin, de directrice van de school, staat ons op te wachten bij het vliegveld. “Natúúrlijk, ga er maar naar toe, leuk!” roep ik opgewonden, terwijl we 3 veel te zware trolleys richting Exit voortduwen.
Zojuist kreeg ik nog een High Five van de man van de immigratiedienst en zagen we Airport personeel op blote voeten hun werk doen; we zijn weer terug in het land dat ons regelmatig onze billen samen liet knijpen maar ons even zo vaak aan het lachen krijgt.
“Oh Dagmar, you became so mature, you a real young woman now! Oh Jade, you look like a model and wauw, Sam, you are so tall!” We knuffelen elkaar lang; wat hébben we lang uitgekeken naar dit moment! “We are so happy to see you,” zegt Sam.
“You can be proud of your mum, she is following her heart.”
We worden naar een hotel gebracht van waar uit we op zoek zullen gaan naar een fijne plek om te wonen. ’t Viel online vooraf niet te regelen; we hebben zó veel gezocht maar het lukte gewoon niet om voor minder dan een jaar een flat te huren.
De volgende ochtend wandelen we vanaf het hotel naar de school toe. We hebben geluk, het is zaterdag maar de meeste kinderen en leerkrachten zijn aanwezig! Jade en Sam duiken direct de klas in en zien we 1 ½ uur later pas weer terug. Ze vinden het geweldig! Dagmar ziet een oud-klasgenoot en kletst lekker bij.
Rejini, de directrice, woont tegenover de school in bij haar schoonouders. Vrouwen gaan na hun trouwen nagenoeg altijd inwonen bij de familie van de man.
“You are our family now!” zegt Kenny, de man van Rejini, terwijl hij ons een privéchauffeur voor een dag aanbiedt zodat we alles kunnen regelen.
En het is niet te geloven! Binnen een dag hebben we, dankzij Rejini’s ‘Uncle Newton’ een heerlijk appartement gevonden in dezelfde straat als waar we voorheen gewoond hebben.
En nog geen 36 uur na aankomst in India is onze koelkast gevuld, heb ik zelf yoghurt gemaakt, hebben de kinderen hun weektaak gepland, is een wasje gedraaid, zijn onze lege waterflessen gevuld met gefilterd water, mijn wenkbrauwen ‘treatenend’ en hebben we schoolspullen gekocht.
“You can borrow my car, no problem.” zegt Newton. We hebben een auto!
“You want a servant to clean your house?” zegt de eigenaresse van ons huis.
Rejini komt direct bij ons op bezoek om te kijken of alles goed is. We praten over de toekomst van de school, onze zaak en samen zaken doen. Als ze weggaat neemt ze me even apart. “Not for me Mieke, but for others, is it possible you dress the kids more covered when they come to school?”
Dat wordt nog snel even shoppen…
“Best stoer van mama hè!” roep ik tegen de kids op de achterbank terwijl ik de volgende ochtend als vanouds, linksrijdend, door het ont-zet-tend chaotische verkeer (in één keer, wauw!) de weg naar school vind.
Hier weer rijden, hier weer zijn, ik vind het helemaal geweldig!
De kids worden afgeleverd op school. Enkele uren later kom ik ze ophalen.
“Oh mama, het was zó leuk! We hebben eerst onze taken gemaakt en daarna heb ik met Nitya gedanst. Ik had best nog willen blijven!” roept Jade enthousiast.
Liefde.
Ja, liefde, dat is wat ik voel.
Liefde voor zoveel lieve mensen hier.
Wat heb ik lang verlangd naar dit moment.
Wat hebben wíj lang uitgekeken naar dit moment.
We zijn weer thuis.
Hoi lieve allemaal,
Weer een prachtig verhaal. ik kan het me zo goed voorstellen dat het in india voelt als thuiskomen. Zeker met die lieve Rejini.
Sorry Jade dat ik vorige keer niet op je mooie verhaal over de surfles gereageerd heb. Ik vond het heel knap geschreven. Je hebt al net zo veel talent als mama en Sam. Hopelijk zet jij er volgende keer ook weer een leuk verslag op over je school in India. Ik ben zo benieuwd hoe jij het vindt om weer terug te zijn en hoe het gaat met je Engels?
Blijf heerlijk genieten. Beter kun je het niet hebben!
Veel liefs Marjo xx
Wauw! Wat ontzettend gaaf dat jullie weer daar zijn. Leuke foto’s en fijn om te horen dat alles nog zo als vanouds voelt:). Dagmar, Jade en Sam jullie zien er op de foto’s al uit als echte reizigers, net als jullie ouders. Toppertjes:)
Doe iedereen de groeten daar en geniet van jullie avontuur.
Liefs Moniek
Hallo Lieve vijf!
Vandaag alle verhalen bijgelezen. Om een of andere reden had ik er al enkele gemist! Mooie heerlijke verhalen, dank jullie wel allemaal daarvoor. IK geniet er, maar dat weten jullie, met volle teugen van. En Sam Jade en Dagmar…….wat een superonderwijs krijgen jullie, al die ervaringen nemen jullie straks mooi weer mee in jullie rugzakjes naar huis. En vertel het onderwijs dan maar eens hier wat er allemaal in die van jullie zit, zo krijgt de betekenis van een rugzakje hier in Nederland ook eens een keer een hele positieve betekenis!!
Lieve Irene,
Wat een mooie beschrijving van het woord ‘rugzakje.’
Dank je wel daarvoor!
Groetjes, Mieke
Oh Mieke en de rest van de fam! Wat geweldig om te lezen! Ik zie alles weer helemaal voor mij en ik moet mij inhouden niet ook een ticket te kopen en direct die kant op te komen! Ben wel heel erg benieuwd of er nog enige vorm van gymles wordt gegeven…
Doe iedereen de groeten daar en geniet van dit avontuur!
Liefs, Jolijn
Erg leuk om jullie weer te volgen!
Mooie verhalen met allemaal kostbare herinneringen. En wat een gaaf verhaal over de fotografie-opdracht! Ik zie al 3 assistent fotograferen! Aan creativiteit ontbreekt t zeker niet! Geniet van alle indrukken, geniet van elkaar en geniet van het mooie reizende leventje! Ik ga ook aftellen…en kan na t lezen van deze verhalen, niet wachten!!
Ps. Wim, ik zal je wel missen as donderdag tijdens mijn Rabo afscheidsborrel! We zullen met de Gouwe Geit groep proosten op jullie!
Hoi Mieke,Wim,Dagmar,Sam en Jade
Wat leuk om jullie verhalen weer eens te lezen.
En allen fotos passen ook goed bij de tekst .
Ik hoop dat jullie het daar leuk hebben in India.
Veel plezier nog
groetjes FreekSidler