Weerzien in Kuala Lumpur
Al maanden droomden we erover. Ons weerzien met Kuala Lumpur, het lokale jaren ’50 Chinese zwembad, de Mie Goreng en eigenaresse Ann van ‘ons’ Guesthouse.
Kuala Lumpur is een knooppunt om low budget door te vliegen naar Aziatische landen. India, China, Indonesië; het is allemaal bereikbaar voor een paar tientjes vanuit hier.
40 kg bagage is gewijd is aan schoolspullen en cadeautjes. Al mijn persoonlijke spullen zitten in een koffertje handbagage en dat is heerlijk; geen materieel bezit en dus meer vrijheid om licht te leven.
Maar al vrij snel groeit onze bagage; lieve Maleisische Ann verwelkomt onze kinderen met ieder een horloge (!), koekjes, een volle zak homemade Gingerthee en een jurk voor mij. Een jurk!
In een mail, na ons vertrek, schrijft ze :
U guys are my family in my heart no matter far or near:) I miss u all n love u all
De eerste week is het moeilijk om los te komen van Nederland. We hebben de afgelopen periode zo hard gewerkt om alles goed achter te laten en ons goed voor te bereiden op deze reis. De 7 uur tijdsverschil helpen ook niet mee; klaar wakker tot ver in de nacht! Maar we nemen alles zoals het is. Ons geluksgevoel om hier weer te mogen zijn overheerst de jetlag.
‘Welkom terug’ (gr)appt mijn broer.
In ieder land gaat er direct een lokale simkaart in de mobiel van Wim en wordt ons zakelijke nummer doorgeschakeld. “Goedemiddag (=avond), dank u wel voor uw telefoontje. Als u ons een mail stuurt met uw bestelnummer, dan kijken wij het dadelijk (= ’s nachts) even voor u na.” De verbinding is perfect; klanten horen niet eens hoe ver weg wij zijn.
We Appen de inkoop naar China, mailen met India en hebben intensief contact met ons distributiepunt in NL. Directories worden aangemaakt met foto’s van nieuwe producten/ideeën die we zien in de overweldigende malls naast de Twin Towers.
De Starbucks is een rustpuntje. “You are so beautiful, so female,” zeg ik tegen een vrouw naast me. Haar nagels, wenkbrauwen, kleding, alles is perfect. Ze blijkt uit uit Saoedi-Arabië te komen. Haar zussen en moeder schuiven ook aan. Ze zijn allemaal even mooi. Ons gesprek is mooi. “The Dutch are more basic, they think if you do normal, that’s enough,” zeg ik, terwijl ik naar mijn lompe Teva slippers en bermuda – met vlekken – kijk. De Saoedische vrouwen lachen naar ons, even elegant en beschaafd.
Tja, een klein opgefrommeld setje kleding in je handbagage en een Guesthouse zonder ramen waar je behendig langs je koffers moet schuiven om naar de te kleine douche te gaan, helpt natuurlijk ook niet mee!
Geweldig toch; zo’n internationaal leven!