De cursus ‘omgaan met teleurstellingen’ gaat niet door
Pain Pill Promised land
Er is zelden een pil die alle pijn oplost en je pijnloos naar het beloofde land brengt. De meeste dingen kosten veel moeite. En dan nog gaat het mis door externe of innerlijke omstandigheden.
Je neemt jezelf overal mee naar toe
Op reis kom je jezelf tegen. Onverwerkte zaken komen aan de oppervlakte. Je kunt er niet meer voor weg lopen en gaat de confrontatie aan. Gelukkig heb je alle tijd voor bezinning.
Angst
Angst is de grootste emotie als we denken aan ziekte in het buitenland. We zijn allen bang dat we niet weten wat er gebeurt, dat we de controle verliezen, als een van ons ziek wordt. En omdat jij er als ouder voor gekozen hebt om te reizen en je verantwoordelijk bent voor je kind, wil je het liefst vooraf alles afgevinkt hebben voor het geval er íets gebeurt. Helaas lukt dit niet!
Ziekte
Gemiddeld genomen zijn onze kinderen vaker gezond in het buitenland omdat het weer er goed is. Ze raken hun klachten zoals eczeem en hoesten kwijt.
Medische ingrepen
In India heb ik een gastroscopie gedaan zonder verdoving vooraf. De angst vooraf is groter dan de werkelijkheid. We woonden daar dus het onderzoek moest daar ook plaatsvinden. ’t Viel alles mee. In Bali donderde een steiger de zee in. Dit had heel slecht kunnen aflopen. Gelukkig bleef het bij wonden die konden genezen.
Vermoeidheid
Samen reizen is soms heel vermoeiend. Als ouders word je moe van de constante beweeglijkheid en praatvolume van kinderen.Voor een deel kun je vermoeidheid voorkomen door je perfectionisme te laten varen. Je hoeft namelijk niet het uiterste uit een dag te willen halen waardoor je iedere dag overprikkeld ‘thuis’ op de hotelkamer komt. Een halve dag iets doen is voldoende. Daarna weer lekker terug naar je hotel om een boterham te eten en rust te creëren. Een doel behalen is een bonus want de reis op zich is toch al het grootste geschenk?
Last van teveel aandacht
Vooral in India hebben onze kids regelmatig last gehad van een overmatige aandacht van anderen. Veel Aziaten geven, als een teken van liefde, een knijpje in de wang. Misschien wel honderd keer heb ik een kind getroost omdat het pijn had van het niet al te zachtaardige knijpje. Meestal is de aandacht leuk en gezellig, soms leidt het tot verrassende boosheid.
Geef elkaar de vrijheid; vooral op reis
Als je gefrustreerd raakt omdat je zelf moe bent, probeer dan kalm te blijven. Vertel de kinderen dat het je even teveel is.
Als de kinderen moe zijn; gun ze rust. Geef elkaar de vrijheid, dus ook je kinderen. Ga er soms alleen op uit naar een museum of winkel en laat je partner bij de kinderen. Reis niet te lang achter elkaar. Wij reisden nooit langer dan enkele uren. Doe het de kids niet aan om 8 uur met de bus te gaan reizen. Betaal liever iets meer en neem, indien mogelijk, een vlucht. Vaak is dit niet veel duurder.
Op tijd naar bed?
Vergeet het maar; op tijd naar bed gaan is er niet bij. Ook de kids zitten vaak vol adrenaline van wat ze gezien hebben. En wat is het toch gezellig om lang op te blijven terwijl je je ouders hoort praten met ‘die aardige mensen uit India.’ Het lukt niet om in deze situaties kinderen geforceerd in bed te stoppen. Wij spreken vaak af dat de kinderen nog niet naar bed hoeven maar dat het wel stil moet zijn. Ze mogen niet meer met elkaar spelen.
Zorg juist voor rust tussendoor zodat het in bed stoppen ’s avonds vlotjes verloopt en het, indien het zo loopt, wat kan lijden als het later wordt.
Je kunt nu alvast incalculeren dat er in de toekomst teleurstellingen komen. Het gaat namelijk niet altijd zoals jij het wilt. Het ontbijt is té lokaal (noodles) maar de kinderen hebben honger (= willen boterhammen)…. De bus is eerder vertrokken dan er in de folder stond…. soms zit het mee, soms zit het tegen…. maar hoe ga je om met deze onverwachte situaties al wéét je dat het je zo nu en dan zal gaan overkomen?
Juist, ja. Je weet het en daarom kun je het leed vooraf zo minimaal mogelijk laten zijn.
Als gezin kun je bespreekbaar maken hoe je moeilijke situaties samen op gaat lossen. Je leert ze om flexibel met situaties om te gaan. Wij ouders vinden het vaak veel moeilijker om om te gaan met teleurstellingen dan kinderen. Zij leven veel meer in het moment, duiken bv de zee in en zijn alles vergeten.
Wat eten en vermaak betreft probeer ik vooraf de kinderen bewust te maken van de dag die komen gaat. Wat neem je nu alvast mee in je rugzakje als wij vanmiddag ergens lang gaan lunchen? Het helpt enorm als je op dagen dat je kúnt verwachten dat er lange wachttijden zijn, geen eten, geen vermaak, etc. de kinderen vooraf alvast de verantwoordelijkheid geeft dat ze alles bij hebben wat hen zal helpen de moeilijke momenten door te komen.
